Rond 1600 is op de rand van het Schermereiland en het uitgestrekte Schermeer een dorpje ontstaan. Zuiderwoude genaamd Driehuizen, zo staat te lezen in een document uit 1564.

Het dorp is klein begonnen en altijd klein gebleven. Het verre verleden is opgeslagen in stukken van bestuurders, schout, schepenen, kerkenraad, archieven van omringende gemeenten en enkele prenten. De meer recente geschiedenis wordt bewaard in oude foto's en doorgegeven herinneringen over markante bewoners, de winkeltjes en bijzondere gebeurtenissen. Het verleden, de herinneringen en veel oude foto's zijn in 2003 vastgelegd in het boek Thuis in Driehuizen van Tanja Schermerhorn en Noor Ney, beide in Driehuizen geboren, getogen en er naar teruggekeerd. Het dorp wordt omringd door water, vroeger het Schermeer en nu de Schermer ringvaart. Achter het dorp de vele brede en smalle sloten en meertjes van de Eilandspolder. Water werd in de winter ijs. Hoe lang zal het geleden zijn dat de eerste bewoners van Driehuizen zich over het ijs verplaatsten? In 1904 werd de IJsclub Driehuizen opgericht. Over meer dan een eeuw lang ijsplezier heeft Driehuizenaar Kees Buijs het boek 100 jaar IJsclub Driehuizen geschreven.

Rijkdom bestond lange tijd niet in het dorp. Het Schermereiland was rond 1600 nog altijd een
grotendeels moerassig gebied. In de winter niet of nauwelijks begaanbaar. Het gebied werd door noeste arbeid steeds beter ontwaterd, maar ook na de bouw van de molen De Wester was het voor de Driehuizer boeren en hun knechten nog eeuwenlang ploeteren in het zompige land. Roeien en kloeten met bootjes en pramen naar de vele eilandjes. Kleine bedrijfjes, een paar koeien en schapen, meer was het niet. Voor de knechten, dagloners en hun vaak grote gezinnen, was het leven, vooral in de winter, een hard bestaan. Vòòr de droogmakerij waren een aantal inwoners werkzaam in de visserij en zeevaart. De inpoldering en dijkenbouw was handwerk, hoeveel bewoners van Driehuizen werkten hieraan mee? Misschien werden sommigen molenaar?

Eeuwenlang, tot de tweede helft van de 20e eeuw, was Driehuizen een dorp waar iedereen arm was, al had de een wat meer dan de ander. De meeste bewoners waren boerenknecht, er waren een paar boerenbedrijfjes, een wirwar aan winkeltjes, een smederij, twee cafés, waarvan één tevens schilderswerkplaats, een dorpstimmerman, een metselaar, turfstekers, rietsnijders, eenden en kippen houders. Iedereen deed van alles om aan de kost te komen. Samen met de school en de kerk was Driehuizen een klein, maar bedrijvig dorpje. De oude kerk verbrandde in 1912 door blikseminslag. Naast het café werd een nieuwe kerk gebouwd. Lang leek het verleden stil te staan. Maar de kleine middenstanders verdwenen, evenals de kleine boerenbedrijfjes waarna boerenknechten fabrieksarbeiders werden. De vergrote mobiliteit en de ontdekking van het platteland als plezierige woonomgeving, zorgden in relatief korte tijd voor de komst van inwoners met nieuwe beroepen en 'een grotere portemonnee'. De kleine huisjes werden gesloopt of grondig verbouwd, parkeerplaatsen werden aangelegd voor de auto's van de bewoners, de kerk werd gemeenschapshuis. Maar en nog altijd ademt het kleine dorp de sfeer van vroeger uit.

In 2003 vierde het dorp haar 400-jarig bestaan, en in 2012 het eeuwfeest van de kerk. De school kreeg de naam Overhael, een eerbetoon aan de overtoom, de installatie die ooit in Driehuizen boten van het Schermereiland naar het Schermeer trok. Was het deze overtoom die het dorp Driehuizen heeft doen ontstaan? Voor wie goed kijkt is het verleden van Driehuizen nog op vele plekken zichtbaar.

En voor wie meer wil weten: In genoemde boeken, het archief van de OHV en Alkmaar kunt u meer informatie over de geschiedenis van Driehuizen vinden. Met dank aan de dorpsarchivaris Sip Kregel . Na zijn overlijden is zijn archief aan de OHV geschonken.










Lees meer over de geschiedenis van Driehuizen.